ถึง เพื่อน TEP & TEPE # 12 ทุกคน
เนื่องจากวันศุกร์ที่ 26 กรกฎาคม มิถุนายน 2009 เป็นวันที่พวกเราได้กลับมา ถ่ายรูปรวมกัน และคาดว่าน่าจะมาครบทุกคนในรุ่น จึงเห็นว่าครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะได้อยู่ร่วมกัน เพราะ TEP-UNSW จะเดินทางในเดือน กรกฎาคม 2009 และ TEP-NU จะเดินทางใน เดือน สิงหาคม และ กันยายน 2009 และอีกเหตุผลนึง คือ TEPE จะจบก่อน TEP ดังนั้น การรับปริญญาเราจะไม่พร้อมกัน
ดังนั้น เราอยากให้พวกเรารักกันมากๆ ไม่ว่า 2ปีที่ผ่านเรา เกลียดกันแค่ไหน ไม่ชอบกันอย่างไร ถึงอย่างไรก็ตาม เราก็คือ TEP & TEPE #12 ตัวเราเอง ประธานรุ่น #12 นายนรินทร์ วงศ์ภัทรนนท์ ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา เราพยายามเข้าไปรู้จักเพื่อนทุกๆกลุ่ม และทุกๆคนให้มากที่สุด เพื่อรับฟังความคิดเห็นและเรียนรู้นิสัยเพื่อนทุกๆคน พร้อมตอบสนองความต้องการแต่ละคนให้มากที่สุกเท่าที่จะทำได้ เราขออภัยจากเพื่อนๆทุกคนด้วยที่ทำให้บางคนไม่พอใจทั้งด้านการทำงานและอื่นๆ
วันศุกร์ที่ 26 กรกฎาคม 2009 เราขอนัดถ่ายรูปเวลา 16:00 น. ที่สโลบ ชั้น 2 ตึก วิศวกรรมศาสตร์ (อย่ามาช้าเพราะถ้ามาช้ารูปที่ได้หน้าตาแต่ละคนจะดำเพราะไม่มีแสง) เราจะมีการถ่านรูปหมู่ ชุดนักศึกษาเต็มยศ (ผู้ชายผูกไท้ ผู้หญิงใส่ติ้ง) และ ชุดShop สองอย่างนี้เราขอเต็มยศ เพราะเราคิดว่าจะเป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะได้ใส่ หลังจากนั้น เราจะขอชวนเพื่อนๆทุกคน ทานข้าวที่ หมูกระทะSweet Duck เวลา 18:00น. จนกระทั่ง ไปเที่ยว สละโสด เวลา 21:30น. กิจกรรม 2 อย่างสุดท้ายใครจะมาก็ได้ ส่วนเรื่องเงินจ่ายกันเองตามกลุ่มที่นั่ง
ส่วนกิจกรรมสุดท้ายทำไมถึงมี เรารู้ว่าเพื่อนๆหลายคนคงถามกันว่า ไปทำไมไร้สาระ เราขอสาระภาพว่าเราไปเที่ยวบ่อยมากนับตั้งแต่สอบวันสุดท้าย ซึ่งเราประทับใจมากที่สุดคือวันที่สอบSummer เสร็จ เพราะเป็นวันที่ เพื่อนพวกเราไปเที่ยวด้วยกันถึง 17 คน แต่มีอยู่โต๊ะเดียว บางคนเราไม่สนิทกันเลย แต่วันนั้นเรากอดคอเต้นกัน สนุกด้วยกัน เมื่อพับเลิกทุกคนตะโกนว่า “กูจบธรรมศาสตร์แล้ว” เราตะโกนกันทั้ง TEP และ TEPE ความรู้สึกตอนนั้นบอกได้เลยว่าพวกเราฟันฟ่าอุปสรรคมา 2 ปี บางคนเก่ง บางคนไม่เก่ง พวกเราช่วยกัน ถึงจะลอกข้อสอบ แต่เราก็พลักดันเพื่อนทุกๆคนให้ผ่านไปได้ ผมรู้สึกภูมิใจมากๆ และหายเหนื่อย และทุกคนพร้อมที่จะไปสู้กันต่อที่ ต่างประเทศ สำหรับ TEP และ ปี 3-4 สำหรับ TEPE
ใจจริงแล้วเราอยากไปทะเลด้วยซ้ำ แต่เนื่องจากวัน เวลา ไม่สะดวก จึงอยากจะขอเพื่อนๆคนไหนที่ไม่ติดธุระอะไร อยากจะให้เพื่อนอยู่ต่อนะครับ อย่างน้อย ทานข้าวด้วยกันก็ยังดี
สุดท้ายนี้ เราภูมิใจที่มีเพื่อนอย่างพวกคุณทุกคน และผมพร้อมที่จะช่วยเพื่อนทุกคนเมื่อมีปัญหาเท่าที่จะทำได้ และหวังว่าเพื่อนๆทุกคนจะคิดเช่นนั้น